Kurs euro rośnie od tygodnia, dolar najdroższy od listopada (komentarz walutowy z 5.03.2021)

Od dwóch miesięcy wszystko kręci się wokół rynku długu. Wyprzedaż obligacji skarbowych USA dyktuje nastroje w notowaniach walut, surowców i na giełdach akcji. Pomimo gorszych danych z amerykańskiej gospodarki i wypowiedzi ocierających się o werbalne interwencje ze strony części przedstawicieli władz monetarnych, dochodowość znów ostro poszybowała.

W trudnym otoczeniu zewnętrznym złoty pozbawiony jest argumentów. Silne fundamenty, na które składa się perspektywa dynamicznego, postpandemicznego odbicia (zgodnie z projekcją NBP w najbliższych trzech latach PKB ma wzrosnąć o ok. jedną czwartą) i bardzo korzystna dla waluty sytuacja w bilansie płatniczym, schodzą na dalszy plan, gdy inwestorzy odwrócili się od ryzykownych rynków i świata gospodarek wschodzących.

Długofalowe, pozytywne perspektywy złotego są też przesłaniane przez bieżące wątpliwości dotyczące wyroku w sprawie kredytów frankowych oraz niepewną sytuację epidemiczną w regionie. W rezultacie złoty na początku miesiąca jest praktycznie najsłabszy w gronie około głównych walut, mocniej potaniał jedynie frank szwajcarski. Kurs euro od tygodnia dryfuje na coraz wyższe poziomy i niemal osiągnął w czwartek 4,57. Wspólna waluta od początku marca podrożała ok. 1 proc. i istnieje ryzyko kontynuacji wzrostu EUR/PLN w kierunku 4,60. Osłabienie nie powinno przekształcić się w trwały trend, ale widoki na odrabianie strat w najbliższym czasie pozostawać będą mizerne. W szerszym horyzoncie do złotego pozostajemy pozytywnie nastawieni.

Jerome Powell nie zapobiega wzrostowi kursu dolara

Cały czas trwa przeciąganie liny pomiędzy Rezerwą Federalną a inwestorami. We wczorajszym wystąpieniu Jerome Powell powtórzył jedynie swoją mantrę: rynek pracy jest daleki od kondycji pozwalającej myśleć o odcinaniu gospodarce kroplówki, władze monetarne zachowają cierpliwość, a podbicie inflacji będzie mieć charakter przejściowy. Poprzeczka oczekiwań była zawieszona zdecydowanie wyżej. Na próbę bardziej zdecydowanego uspokojenia nastrojów można było liczyć tym bardziej, że rozpoczyna się okres ciszy medialnej, który potrwa do spotkania FOMC zaplanowanego na 17 marca. Grozi to utrzymywaniem się nerwowości, w myśl powiedzenia: kota nie ma myszy harcują. Z czego wynika rozczarowanie? Nie padły żadne słowa, który mogłyby sugerować zmianę kursu, próbę wygładzenia napięć na rynku długu na zbliżającym się posiedzeniu.

Rynki zdają się kontestować opinię Fed, że wzrost inflacji będzie przejściowy. Gospodarka potężnie stymulowana monetarnie i fiskalnie, wychodząca z dołka w tempie ponad 5 proc., konsumenci realizujący odroczone przez pandemię zakupy, wąskie gardła w rozgrzanym do czerwoności przemyśle, silne zwyżki cen energii i żywności – taka kombinacja powoduje, że oczekiwania inflacyjne eksplodują. Turbulencje na rynkach długu przekładają się na umocnienie amerykańskiej waluty i kontynuację zniżek na rynkach akcji.

W ostatnim tygodniu dolar zyskał względem zdecydowanej większości głównych walut. Kurs EUR/USD, pomimo silnego wtorkowego odbicia od bariery 1,20, ostro zawrócił i runął pod ten okrągły poziom. Euro do dolara jest najsłabsze od miesiąca, co dodatkowo wywindowało USD/PLN do 3,82, czyli na najwyższe pułapy od listopada. Wydarzenia ostatnich dni zwiększają prawdopodobieństwo, że dolar w końcówce kwartału może dalej zyskiwać. W tym kontekście bardzo ważne będą dzisiejsze dane z rynku pracy. Jeśli zatrudnienie wzrośnie mocniej, niż mogłyby sugerować ostatnie rozczarowania w danych, to dalszy wzrost rentowności windujący dolara będzie uzasadniony.

Korona norweska opiera się nawet dolarowi

Sile dolara opierają się jedynie waluty najmocniej powiązane z koniunkturą na rynku ropy naftowej. Korona norweska i dolar kanadyjski wręcz drożeją po wystrzale cen surowca. Baryłka ropy Brent na londyńskiej giełdzie jest wyceniana na ok. 68 dolarów, a w trzy dni podrożała o 9 proc. Korona norweska była wczoraj najmocniejsza względem złotego od wiosny 2019 r.: NOK/PLN podniósł się do 0,4470. O pozytywnych perspektywach skandynawskiej waluty szerzej pisaliśmy w odrębnej analizie. Sytuacja na rynku surowców energetycznych stabilizuje też rubla, ale w tym przypadku można mówić jedynie o minimalizacji strat. Stosunkowo stabilny jest również funt brytyjski, który ma za sobą atut pod postacią na tyle sprawnego przebiegu programu szczepień, że można kreślić plany odmrażania gospodarki.

Wracając do ropy, za wystrzał cen odpowiadają ustalenia na zakończonym wczoraj posiedzeniu przedstawicieli OPEC+. Zdecydowana większość producentów nie zwiększy w kwietniu wydobycia. Przede wszystkim Arabia Saudyjska nadal będzie je dobrowolnie ograniczać (o milion baryłek na dzień) mocniej niż wynika to z wcześniejszych porozumień. Na delikatne podwyższenie poziomu ekstrakcji zezwolenie otrzymały Rosja i Kazachstan, ale i tak wynik posiedzenia jednoznacznie zaskoczył. Na marginesie dodajmy, że słabnący złoty i wyższy kurs ropy na globalnych rynkach zwiastują dalsze wzrosty cen paliw, które podbijać będą inflację.