Kursy walut utrzymują spadkową trajektorię, dolar bez wytchnienia pomimo dobrych danych z rynku pracy, EUR/PLN drąży 4,67 (komentarz z 5.12.2022)

Do trzech razy sztuka: kurs euro w relacji do dolara w końcu przebił się przez pułap 1,05. W rezultacie kurs USD/PLN nie tylko zadomowił się pod 4,50, ale kurs dolara wręcz runął w kierunku 4,40 zł i tym samym jest na najniższych pułapach od końcówki pierwszego półrocza. Dolar potaniał w siedmiu z minionych ośmiu tygodni. EUR/PLN pozostaje stabilny, ale mozolnie eroduje listopadowe minima usytuowane w okolicy 4,67. Ich sforsowanie wisi w powietrzu i prawdopodobnie oznaczałoby otwarcie drogi do osunięcia się kursu euro o kolejne 2-3 grosze, czyli do letnich dołków. U progu nowego tygodnia frank wyceniany jest na 4,72 zł. Na globalnym odwrocie od USD wydatnie korzysta funt: GBP/PLN jest w okolicy 5,45.

Poza rolnictwem USA przybyło 263 tys. etatów przy prognozie na poziomie około 200 tys. nowych miejsc pracy. To wynik zbliżony do osiąganego w dwóch poprzednich miesiącach i rezultat, który należy postrzegać pozytywnie w świetle pełnego odtworzenia pandemicznego ubytku zatrudnienia oraz hamowania globalnej gospodarki. Zdecydowanie mocniej od prognoz wzrosły za to płace (0,6 proc. m/m, 5,1 proc. r/r), co stanowi argument za kontynuacją zacieśniania przez Fed. Bardzo dobre dane nie pomogły USD trwale wyrwać się ze spirali wyprzedaży.

Nastawienie do dolara jest w tej chwili jednoznacznie negatywne, ale piątkowe odczyty sugerują, że rynkowa wycena zakładająca wzrost stóp Fed w tym cyklu już tylko o nieco ponad jeden punkt procentowy jest zbyt niska. W tym tygodniu nie poznamy jednak zbyt wielu istotnych danych mogących zweryfikować taki osąd. Dziś w kalendarzu najważniejszą pozycją będzie indeks ISM, bacznie śledzony barometr nastrojów w usługach USA. Jego ranga dodatkowo rośnie, gdyż w piątek blado wypadł analogiczny wskaźnik dla przemysłu, co podsyciło obawy przed globalną recesją i w zarodku zdusiło próby odreagowania słabości dolara, który w listopadzie w relacji do euro zanotował najgorszy wynik od 12 lat i nie może pozbierać się także w grudniu.

W przypadku złotego uwaga skupi się na grudniowym posiedzeniu Rady Polityki Pieniężnej. Skoro polskie władze monetarne władze pozostawały obojętne na rekordy inflacji i na poprzednich dwóch posiedzeniach pozostawiły stopy na 6,75 proc., to w obliczu słabych danych za październik oraz wyhamowania inflacji w listopadzie nie może być mowy o 12. w cyklu podwyżce kosztu pieniądza. Oficjalnie cykl nie został zakończony i ciekawe będzie w jaki sposób prezes NBP odniesie się do przedłużającej się pauzy. Czy będzie skory przyznać wprost, że więcej podwyżek nie będzie i ponownie zacznie oswajać rynek z wizją obniżek pod koniec 2023 r.? Decyzja nie powinna wstrząsnąć rynkiem złotego, a przysłowiowym asem w rękawie polskiej waluty może okazać się potencjalny postęp na polu odblokowania finansowania dla Krajowego Planu Odbudowy.