Dolar oddaje pole, euro stabilne, korona norweska odbija (komentarz z 24.08.2021)

Wraz z początkiem tygodnia na rynkach finansowych odżył apetyt na ryzyko. Na Wall Street indeks S&P500 pobił rekord wszech czasów. Dolar, który ostatnio ostro zyskiwał, teraz oddaje pole. Dynamicznie odbijają także przecenione surowce, m.in. ropa naftowa.

Reguła jest prosta: te waluty, które w ubiegłym tygodniu zostały najbrutalniej przecenione, w tym z największym animuszem odrabiają wyprzedaż. Za hierarchią nie stoją czynniki lokalne. Oznacza to, że z głównych walut od złotego lepiej radzą sobie obecnie m.in. funt, ale także korona norweska i szwedzka, a także surowcowe trio dolarów (australijski, nowozelandzki, kanadyjski). Słabną natomiast amerykański dolar i jen. Stabilny, ale wysoki jest kurs franka.

Podobnie: notowania EUR/PLN pozostają w przedziale 4,56-4,60, a dokładnie w samym jego środku oczekują na dalszy rozwój wypadków. W obecnym otoczeniu i przy słabnącej awersji do ryzyka rośnie prawdopodobieństwo, że sprawdzi się nasz scenariusz bazowy zakładający, że letnie szczyty kursu zostały osiągnięte w lipcu. W najbliższych dniach po notowaniach nie spodziewamy się fajerwerków. Inwestorzy powinni przejść do wyczekiwania na sympozjum bankierów centralnych Jackson Hole, które odbywa się 26-28 sierpnia. Niezmiennie prognozujemy, że na koniec kwartału za euro płacić będziemy ok. 4,50 zł. Potanieć powinien również frank, ale przede wszystkim negatywnie nastawieni jesteśmy do amerykańskiej waluty.

Kurs USD/PLN już teraz cofnął się do 3,90. Za wyraźną poprawą nastrojów inwestycyjnych w tym tygodniu stoją nie tylko nieco mniej martwiące doniesienia z frontu walki z pandemią, ale także słabnące przekonanie, że przy gigantycznej niepewności Rezerwa Federalna będzie zdecydowanie normalizować politykę. Owszem, losy programu skupu aktywów są przesądzone, miał on wesprzeć odbudowę gospodarki i rynku pracy. Zatrudnienie zostało w znacznym stopniu odtworzone – odzyskano już ponad 16,5 milionów z utraconych 22,4 mln etatów, więc program może zostać stopniowo wygaszony. Z takim scenariuszem rynek jest bardzo dobrze oswojony i nie powinien on być postrzegany jako atut amerykańskiej waluty i poważne zagrożenie dla walut gospodarek wschodzących.